Ciekawe: Warto przeczytać

Jeszcze do niedawna liczba komputerów w domu przeciętnego Kowalskiego opiewała na jedną sztukę, którą była stacjonarna jednostka ustawiona w ogólnodostępnym miejscu, aby każdy z domowników mógł z niej swobodnie skorzystać. O sieci komputerowej wtedy w zasadzie nikt nie myślał - nie tylko o tej bezprzewodowej, ale w ogóle o łączeniu komputerów ze sobą. Jedynym kablem sieciowym była skrętka lub przewód telefoniczny, stanowiący wrota do ogólnoświatowej pajęczyny - Internetu. Ostatnio jednak w naszych domach elektroniki przybywa w zastraszającym tempie. Współczesne laptopy, smartfony, tablety, czy nawet telewizory do rozwinięcia pełni swoich możliwości wręcz wymagają łączności z siecią. I tu powstaje problem - sprzętu jest masa, zaś łącze internetowe z reguły jedno. Urządzeniem będącym rozwiązaniem tego problemu jest router - tylko jaki? Najlepiej bezprzewodowy, koniecznie „wszystkomający” oraz rzecz jasna superszybki. Rynek jest jednak takimi urządzeniami szczelnie wypełniony, więc mamy kolejny problem - jaki router najlepiej nadaje się do zapełnionego sprzętem, multimedialnego domu?

Autor: Kamil Śmieszek



Reszta tekstu

....Ponad połowa z nich powinna być w stanie, przynajmniej w teorii, zapewnić szybkość pracy Wi-Fi na poziomie 450 Mb/s. ---- i dalej przestałem czytać - kolejny artykuł wciskający kit ludziom. Każdy czytelnik odbierze to w ten sposób że jest wstanie wycisnąć 450Mb/s transferu, co do końca nie jest prawdą ponieważ jest to wartość fizyczna łącza, innymi słowy ile jesteśmy wstanie przesłać bitów, problem polega na tym iż dane przysyłane są w warstwie MAC, co oznacza że dane "ubrane są" w szereg informacji dotyczących samej obsługi transmisji - opisując to bardziej obrazowo, żeby wysłać JEDEN BIT naszych danych trzeba go ubrać w TYSIĄCE BITÓW sterujących transmisją, które tworzą tzw ramkę. Takimi danymi sterującymi mogą być np adres nadawcy i adresata. Ramki nie mogą być zbyt długie bo zagubienie dużej ramki powodowałoby zapchanie łącza, bo taką zagubioną ramkę trzeba powtórzyć - lepiej powtórzyć kilka krótkich niż jedną bardzo długą.

Np Adres IPv4 jak wiemy ma długość 32 bitów - w bardzo prostym modelu porozumiewania się żeby wysłać 1 bit danych potrzebowalibyśmy przynajmniej adres nadawcy i adresata to już daje nam 65 bitów, dane(1bit) + dwa adresy (64bity) tworzą w naszym hipotetycznym modelu ramkę, gdybyśmy jednak chcieli przesłać ich tysiąc okazało by się że trzeba wysłać 65000 bitów czyli przesyłając 1kb (naszych danych) musimy zużyć 65kb łącza - oczywiście to jest tylko wymyślony model, ale myślę że dość dobrze obrazuje, że nie jesteśmy wstanie z WiFi wycisnąć aż 450Mb/s transferu naszych danych.

Zależnie od protokołu.
UDP jest w stanie wycisnąć znacznie więcej niż TCP.
Jednak w przypadku wifi mówimy najpierw o warstwie fizycznej i to właśnie jej uzależnienie od warunków zewnętrznych zmusza do podziału na małe ramki (jak dobrze pamiętam, nieco ponad 2 kb).
Nie jestem na bieżąco w temacie, jednak realna maksymalna prędkość na wifi to 1/2 wartości nominalnej ze względu na half duplex.

---

Parafrazując, dodam kamyczek
Ciekawe: warto poczytać - http://arxiv.org/pdf/1210.1639.pdf