Bardzo Sekretny Pamiętnik Sarumana (16+)

Dzień 1:
Nudzę się. W Isengardzie nie ma kablówki. Nie mam nic do roboty poza pisaniem chamskich anonimów do Radagasta Brązowego i Manfreda Lekko Ecru.

Dzień 2:
Spotkałem bardzo fajnego faceta przez Palantir. Wygląda na to, że on bardzo mnie lubi i to nie tylko dlatego, że jestem najpotężniejszym czarodziejem w Śródziemiu. Zastanawiam się jak on może wyglądać.

Dzień 3:
Zaczynam się rozczarowywać facetem z Palantira. Nie chce pokazać mi swojej fotki, z wyjątkiem wielkiej gałki ocznej... Powiedział, iż jest nieśmiały, ale ja raczej uważam, że jest gruby albo włochaty. Usłyszałem coś bardzo złego w związku z Palantirem. Prawdopodobnie powinienem go postudzić przez chwilę.

Dzień 7:
A więc, jeśli nie wiecie, facet z Palantira okazał się Mrocznym Władcą z Mordoru. Moje szczęście... Mogłoby być znacznie gorzej, jak przypuszczam. Sauron nie jest gruby i włochaty, jest tylko bezcielesnym złem. Muszę teraz iść wyhodować armię masywnych demonów, które będą nękać ziemię! Oprócz tego jestem umówiony na manicure. Wcale nie tak łatwo utrzymać paznokcie ostrymi.

Dzień 9:
Typowe. Gandalf właśnie przybył trochę powalcować. Wie, że ja tego nienawidzę. Trajkotał przez cały czas o pierścieniu, który podarował swojemu nowemu chłopakowi. Jakiemuś potwornemu hobbitowi, którego miłośnikiem jest stary Gandalf... Hańbi nasze Bractwo! Saruman Biały nie zniesie takiego traktowania. Pokazałem mu moją Wolną Amerykankę Federacji Czarodziejów. Dostał ode mnie solidny wycisk.

Dzień 13:
Jestem zmęczony wspinaniem się z góry na dół po ośmiu milionach stopni, tylko po to, żeby poubliżać trochę Gandalfowi. Muszę uwięzić go w bardziej przystępnym miejscu, gdzie będę mógł znęcać się nad nim bardziej skutecznie. I nie będę musiał czekać aż do skończenia śniadania.

Dzień 14:
No dobra, kto wypluł gumę na orków? Mówię serio.

Dzień 15:
Znęcałem się nad Gandalfem w najlepsze, kiedy on uciekł. No, cóż.. Oszczędzi mi to codziennej wspinaczki.

Dzień 16:
Zaglądałem w Palantir. Gandalf wyruszył na wyprawę z czterema hobbitami, nadętym elfem i jakimś facetem- niepokoję się, to Aragorn syn Arathorna. Poza tym jest z nimi jakiś mętnie wyglądający charakter i włochata traszka. Możliwe, że to krasnolud. Co za zgraja idiotów.

Dzień 20:
Skrzyżowałem orków z goblinami w jakiniach pod Isengardem. Bardzo nudne doświadczenie. To krzyżowanie orków z goblinami idzie opornie. Nawet z obiadem i kwaitami. Następnym razem spróbuję czegoś prostszego, na przykład wyhoduję skrzyżowanie goblina z cheerleaderką, aby stworzyć superdziarską armię, która będzie mogła maszerować za dnia i nie będzie narzekać na różowe wdzianka.

Dzień 22:
Nie wiedziałem, decydując się na stworzenie armii demonów dla Saurona, że to będzie tak niechlujne i kłopotliwe przedsięwzięcie. Przeklinam moją decyzję bycia Saumanem Białym. Powinienem zdecydować się na bycie Sarumanem Błotnistobrązowym albo Sarumanem Lekkozielonkawym. Biały tylko uwidacznia cały szlam.

Dzień 24:
Jeśli będę ciągle patrzeć w Palantir, to czy jest całkiem możliwe, że zobaczę Gandalfa, który wykonuje sztuczkę z kapeluszem?

Dzień 25:
Gandalf zrobił sztuczkę z kapeluszem! Powiernik Pierścienia był pod wrażeniem. Aragorn dobiera się do spodni Powiernika. Sam go zabije, jeśli będzie czegoś próbował.

Dzień 26:
Włochata traszka to z pewnością krasnolud. Ciągle gra ?w ukryj hełm? z jednym z hobbitów. Drugi człowiek wygląda mi na Boromira z Gondoru. Czy ja jestem jedną osobą, która chce pojechać do Minas Tirith i powidzieć Stewardowi, że ?Gondor? brzmi jak ?gonada? i oni znajdą wtedy trochę mniej głupią nazwę? Prawdopodobnie tylko ja.

Dzień 28:
Uruk-hai są gotowi do drogi. Obserwowałem dzisiaj trochę Drużynę. Boromir przekonywał najmniejszego hobbita do ?Zadęcia w Róg Gondoru?. Nie śmiał się, więc wobec tego obudził Barloga. Gandalf pokonał Barloga rachunkiem z restauracji. Palantir jest cudowny. Lepszy od kablówki.