„Klauzula sumienia” – ten zwrot kojarzy się z lekarzami, mówi się też o analogicznej deklaracji dla nauczycieli, ale istnieje także jej odpowiednik dla dostawców Internetu i operatorów usług. Jeśli więc dostawca czuje, że oglądane przez abonentów treści są obsceniczne, krzywdzące bądź pełne przemocy, może pójść za „głosem sumienia” i… ograniczyć do nich dostęp na własną rękę.

Zapisy tego typu nazywa się Good Samaritan provision („klauzula miłosiernego Samarytanina”). Jeden z nich można znaleźć w amerykańskiej ustawie Communications Decency Act w artykule 230. Sam akt, zwany też Great Cyberporn Panic of 1995, był pierwszą poważną próbą uregulowania pornografii w amerykańskim Internecie.