Odkąd serwisy internetowe oprócz loginu i hasła zaczęły zbierać dane osobowe tzn.: adres e-mail, imię i nazwisko, datę urodzenia, miejsce zamieszkania czy numer telefonu, pojawił się poważny problem ich przetwarzania oraz zabezpieczenia. Użytkownicy chcieli wiedzieć, co korporacja robi z takimi informacjami, więc wymuszono na wielkich przedsiębiorstwach stworzenie polityki prywatności. Dokumenty te miały na celu przedstawienie zakresu działań dotyczących obracania danymi, ale z czasem firmy zaczęły wiązać je z aktywnością użytkowników, co pozwalało np.: na jeszcze lepsze personalizowanie reklam. Takie zabiegi nie wszystkim się podobały, lecz ostatecznie sami użytkownicy zaniechali walki... Dopiero kiedy wybuchła afera PRISM, przelała się czara goryczy.