Rozmowy na temat polityki

Tutaj jest cały -> [urln=http://www.tvn24.pl/-1,1662999,0,1,siara-przed-debata,wiadomosc.html]STENGORAM DEBATY[/urln]
Nijak się ma to do tego co Sugerujesz. Kaczyński przeczytał z kartki cytat Komorowskiego.
Pytanie dziennikarki:
Ja mam pierwsze pytanie, proszę o wybaczenie, nieco będę dłużej je zadawać. Obiecuję, że kolejne moje dwa pytania będą krótkie. Chciałabym panów zapytać, czy zadowoleni jesteście z tego, jak funkcjonuje polskie państwo. Chodzi mi przede wszystkim o bezpieczeństwo obywateli i zaufanie do instytucji, tych instytucji, które mają nam zapewniać bezpieczeństwo lub nas wspierać. Pytam o to w kontekście na przykład dwóch głośnych spraw. Niedawno okazało się, że zupełnie nagle odnalazły się 63 tomy akt w sprawie morderstwa Krzysztofa Olewnika. Kazimierz Olewnik od 2007 r. monitował na różnych szczeblach różne urzędy o to, żeby odnaleźli te akta, ponieważ wiedział, że one istnieją, nie wiedział tylko, gdzie są. Za każdym razem otrzymywał odpowiedź, że takich akt nie ma. Sześć dni temu mówił w TVP Info: Kiedy nie wiedziałem do kogo się zwrócić, wysłałem pismo do premiera Donalda Tuska. Dostałem odpowiedź, która także mnie okłamywała: żadnych nowych akt, żadnych kolejnych dokumentów pan nie dostanie, bo ich nie ma. Gdzie jest rząd? Kto zabezpiecza moje prawa konstytucyjne? – Tak dramatycznie pytał pan Kazimierz Olewnik. A druga, całkiem niedawna sprawa, to powódź. Mieszkańcy Sandomierza skierują pozew zbiorowy przeciwko rządowi, gdyż ich zdaniem rząd zaniedbał konstytucyjny obowiązek zapewnienia im bezpieczeństwa. Nie pogłębiono koryta Wisły, nie rekonstruowano wałów, a jeżeli robiono cokolwiek, to wbrew prawu melioracyjnemu. I drugi zarzut mieszkańców Sandomierza, że rząd nie zaproponował żadnych rozwiązań dla przedsiębiorstw zniszczonych przez powódź. Ci ludzie mówią: państwo źle działa, państwo jest fatalne, państwo jest słabe. Czy panowie podzielają ten pogląd? A jeżeli tak, to jakie mają zamiar podjąć działania, żeby tę sytuację zmienić? Pan marszałek Bronisław Komorowski.

Bronisław Komorowski: To rzeczywiście było długie pytanie, które starcza za wypowiedź opozycjonisty.

Joanna Lichocka: A może dobrego dziennikarza, Panie Marszałku.

Bronisław Komorowski: Ale powiem w ten sposób. Oczywiście jest wiele rzeczy ważnych do zrobienia, ale nastąpiła niewątpliwie bardzo ważna zmiana, trzeba ją pogłębić po to, żeby uchwycić nowe szanse. Rozmawiałem z panem Olewnikiem przed utworzeniem w Sejmie komisji nadzwyczajnej, której działalność jest wysoko oceniana przez rodzinę Olewników ku mojej satysfakcji. Pamiętajmy, że ze sprawą pana Olewnika nie potrafiło się uporać wiele rządów, a fakt, że dzisiaj udało się w końcu dojść do tych archiwów, dokumentów, jest tyle samo smutne ile satysfakcjonujące. Bo oczywiście byłoby lepiej, gdyby to zrobiono o wiele wcześniej, ale fakty są takie, zrobiono to teraz. Trzeba sprawy do końca wyjaśnić i załatwić.

Jeśli chodzi o powódź, to to jest przykład tego, jak wiele można zrobić na zasadzie współpracy. Dam przykład właśnie ustawy, która już jest w Sejmie, która jest efektem wspólnej pracy w Radzie Bezpieczeństwa Narodowego, która ma ułatwić zbudowanie dobrych wałów i dobrych zbiorników retencyjnych. I tu jest okazja. Chciałem wszystkim podziękować za spotkanie poprzednie i chciałem wyrazić nadzieję, że potrafimy także nie tylko się różnić, spierać o przeszłość ale również i współpracować, szukać tego co jest wspólne, tak jak na przykład problemy związane z rozwiązywaniem dramatycznych problemów ludzi na terenach objętych powodzią. Rząd daje 2 tysiące, 2 miliardy zł na pomoc a myślę, Panie Prezesie, że my możemy dać coś takiego co jest niewymierne, a więc zgodę. Ja miałbym propozycję, żebyśmy uścisnęli przed całą Polską, przed kamerami rękę jeszcze raz na zgodę, bo być może zgoda zbuduje także dobre działania na rzecz polskich powodzian.

Joanna Lichocka: A czy państwo jest słabe czy silne, sprawne czy fatalnie zarządzane?

Bronisław Komorowski: Na pewno państwo polskie jest o wiele silniejsze niż to, które było w 1997 r., kiedy powódź była mniejsza a skutki dramatyczne były większe, w związku z tym idą sprawy w dobrą stronę, sprawy polskie. Sprawdziły się nowe mechanizmy zarządzania kryzysem i to trzeba doskonalić.

Joanna Lichocka: Dziękuję bardzo. Pan premier Jarosław Kaczyński.

Jarosław Kaczyński: Ja może zacznę od czegoś nieco innego. Znów zwrócę się do pana marszałka. Pan marszałek był łaskaw poprzednim razem twierdzić, że nie ma Polski A, B, C. To jest dokument Polska 2030 pana ministra Boniego. Tam na stronie 239 jest to napisane, że jest i to że ten proces podziału się bardzo ale to bardzo pogłębia.

Natomiast jeżeli chodzi o to zasadnicze pytanie o państwo, to ja może bym zaczął od tego, co w moim przekonaniu, może nie ucieszę tym pana marszałka, jest przyczyną właśnie tego rodzaju zjawiska, skądinąd przypomnę, że za naszych rządów jednak tych morderców złapano, więc nie można mówić, że wszystkie rządy były tutaj takie same. Otóż ja zacytuję pana marszałka. „Miałem dziś przyjemność wizytowania terenów powodziowych. W zeszłym roku powódź, w tym roku powódź, więc pewnie ludzie już są oswojeni, obyci z żywiołem. Woda ma to do siebie, że się zbiera i stanowi zagrożenie a potem do głównej rzeki i do Bałtyku”. Otóż, proszę państwa, co wyraża ta wypowiedź? Wyraża pewien poziom nieodpowiedzialności. Proszę mi wybaczyć, Panie Marszałku, ale to tak wygląda. I to właśnie ta nieodpowiedzialność jest przyczyną zarówno tego, że my dzisiaj po powodzi mamy do czynienia z bardzo wieloma pretensjami, bo tak naprawdę sytuacja trudna zaczyna się po powodzi. To jest ta, ten moment sprawdzianu państwa, to jest przyczyna tego wszystkiego, co działo się wokół sprawy Olewników. Trzeba po prostu podnieść bardzo, bardzo mocno poziom odpowiedzialności polskiej klasy politycznej i to na pewno będzie coś co nas pod tym względem ogromnie wzmocni, znaczy polskie państwo będzie na pewno dużo mocniejsze. A jeżeli chodzi o powódź no to trzeba przypomnieć: MSW nie uwzględniło ostrzeżeń, nie wykonaliśmy zaleceń Unii Europejskiej, nie było inwestycji, które były zaplanowane, które mogły wiele pomóc. Więc oczywiście chętnie ściskam panu marszałkowi rękę, ale trzeba pamiętać o tych faktach.

Joanna Lichocka: Dziękuję.